باور بفرمایید محصولات ناشناخته بسیاری در بازار محصولات دیجیتال یافت می شوند که هم کارایی درست و درمونی دارند و هم با قیمت های آدمیزادی عرضه می شوند. ناشناس بودن این برندها را دلیلی قاطع بر کیفیت ایشان فرض نکنید که ظلمی است ناروا و حیف است که خود را همین طوری از طیف این دسته محصولات محروم کنید.مثال های بسیاری را می توانم مطرح کنم. در وادی حافظه های فاخر بیشتر از OCZ و Corsair و Crucial و GeIL استفاده می شود، در حالی که Patriot و TwinMOS و A-DATA از مفاخر عالم حافظه ها محسوب می شوند، اگر بهتر نباشند بدتر نخواهند بود.
در وادی نمایشگرها آیه نازل نشده که Samsung و LG بهترین ها هستند. به شخصه دو سه سالی می شود که از اچ پی استفاده می کنم و رضایت کامل دارم و دوستانی چند نیز از Dell و ViewSonic استفاده می کنند و بسی بیشتر از آنچه در تصور آید راضی هستند. در وادی کارت های گرافیک مبتنی بر محصولات nVIDIA به غیر از Asus و Gigabyte و msi و XFX ناجوانمردانه است که از EVGA و BFG نام نبریم که بی نظیر هستند و اگر خریدار من باشم جز آنها نخواهم خرید.
در وادی رقیب نیز اغلب توجه ها متوجه همان شرکت های معروفی است که در بالا نام برده شد و کمتر کسی از قابلیت های منحصربفرد Sapphire و علی الخصوص HIS بهره می گیرد. حتی PowerColor نیز فوق العاده است. خوشبختانه توجه به برند اروپایی Club 3D بیشتر شده است. محصولات این شرکت هم زیبا طراحی می شوند و هم کارایی مناسبی دارند و هم با قیمتی منصفانه در بازار توزیع می شوند.
بازار حافظه های فلش نیز همچون بازار حافظه های DRAM مملو از برندهای ناشناخته است که برخی موارد درست و درمون در میان خیل برندهای دیگر گم شده اند همچنین بازار پخش کننده های موسیقی و فیلم که در انحصار شرکت های Creative و Samsung و Sony و سه چهار برند بی اعتبار چینی قرار دارد. حیف است که وارد بازار شده و به برندهای iRiver و Cowon بی توجه بمانیم. برند دیگری با نام M-Cody وجود دارد که کره ای بوده و آن گونه که باید در بازار خوب معرفی نشده است. به ضرس قاطع می گویم که کیفیت صدای مدل قدیمیM-Cody M25 آن لنگه ندارد و اگر غلو نباشد از مدل های Sony و iPod هم بهتر است.
در وادی منبع تغذیه اغلب از محصولات بی نام و نشانی استفاده می شود که در حلبی آبادهای چین کمونیست تولید شده و مخاطب ایرانی در بهترین حالت از محصولات Green و شایان استفاده می کند که از هیچ بهتر است. محصولات برندهای معتبر قیمت بالایی دارند اما هستند برندهایی چون Open-Aکه هم قیمت منصفانه ای دارند و هم کارایی کم نظیری ارائه می کنند. برند ACBel نیز فوق العاده است. در وادی هارددیسک ها حیف است که آدم پول خرج کند و Samsung نخرد. باور کنید کیفیت و کارایی محصولات جدید این شرکت بارها و بارها از Maxtor بالاتر بوده و اگر دروغ نگفته باشم هم تراز Western Digital است.
در وادی تلویزیون های ال سی دی باید که نگاه جدید به Sharp داشت که از بزرگان است و همچون Samsung دست در کار تولید پانل و بسیاری از قطعات الکترونیکی دارد. محصولات Sharp از برندهای اصیل محسوب می شود.
بد نیست مختصری هم به وادی دوربین های دیجیتالی داشته باشم و از Olympus و Panasonic در بازار دوربین های حرفه ای اقتصادی (Entry-LevelDSLR) یاد کنم که فوق العاده هستند و حیف است که از Sony Alpha در بازار مدل های حرفه ای (Midrange DSLR) یادی نکنم که خوش درخشیده اند. شایسته نیست که بنی بشر خود را منحصر به Nikon و Canon کند

مدت ها بود که پانل های ال سی دی با دو نسبت چهار به سه و نسبت عریض 16 به 9 ساخته می شدند، اما در سال های اخیر بسیاری از سازندگان پانل ها به تولید پانل با نسبت جدید 16 به10 روی آورده اند و پیش بینی شده بیش از 70 درصد پانل های ال سی دی تا سال 2012 میلادی با این نسبت تولید خواهند شد. پرسش ما این است که آیا باید نمایشگرهایی که با نسبت چهار به سه ساخته می شوند را فراموش کرد؟ به صورت صریح و قاطعی می گویم خیر و شک ندارم که حتی اگر تکنولوژی ال سی دی نیز منسوخ شود، تولید پانل تصویری با نسبت تصویری چهار به سه تا سال های سال ادامه خواهد داشت چراکه نیاز بسیاری از مخاطبان اینگونه ایجاب خواهد کرد. با ذکر چند مثال گفته های خود را روشن خواهم ساخت. این نکته را بیفزایم که در سال های اخیر به جای بیان نسبت پهنا به ارتفاع صفحه نمایشگر از یک عدد استفاده می کنند که حاصل تقسیم نسبت پهنا به ارتفاع است. جهت اطلاع عرض کنم نسبت چهار به سه را با عدد 33/1 و نسبت 16 به 9 را با عدد 77/1 و نسبت 16 به 10 را با عدد 6/1 و همین طور الی آخر نشان می دهند. همچنین از نسبت های بزرگ تر مانند 36/2 هم استفاده می شود که نشان می دهد پهنای صفحه نمایش حداقل 36/2 برابر ارتفاع است.
مشکل سینه چاکان فیلم
بسیاری از فیلم های سینمایی جدید به صورت عریض فیلمبرداری می شوند همین قدر بگویم که هر چه پهنای فیلم بیشتر باشد دودمان طراح صحنه و مدیر فیلمبرداری و کارگردان و غیره در طراحی میزانسن بر باد می رود. چند وقتی بود استفاده از سیستم فیلمبرداری بسیار عریض مد شده بود اما مشکل جدیدی بروز کرد، بدین صورت که شرکت های سازنده سود سرشاری از فروش نسخه دی وی دی کسب می کردند و میان نسبت تصویری فیلم (36/2) و نسبت تصویری پانل تلویزیون ها (77/1) اختلاف آزاردهنده ای نمایان شد و بسیاری از بینندگان از این موضوع شکایت داشتند که بخش قابل توجهی از بالا و پایین نمایشگر مورد استفاده قرار نمی گیرد و فیلم را نمی توان در ابعاد مناسب رویت کرد. این چنین بود که بازگشت دوباره ای به نسبت های استاندارد 77/1 و 6/1 صورت گرفت. در حال حاضر اغلب پانل های ال سی دی مورد استفاده در تلویزیون های عریض که از کیفیت بالا (Full HD) برخوردار هستند با نسبت 77/1 یا همان 16 به 9 خودمان تولید می شوند. نسبت تصویری نمایشگر کامپیوتر یا تلویزیون را می توانید از تقسیم تعداد پیکسل های عرض بر ارتفاع محاسبه کنید.
و اما بعد
اندازه نمایشگر کامپیوترها از 20 اینچ
فراتر رفته و برای رویت فیلم بسیار استفاده می شود. از دیگر سو امکان اتصال تلویزیون های جدید ال سی دی به کامپیوترها با رابط های HDMI و DisplayLink فراهم شده و بسیاری از کاربران از این دستگاه ها به عنوان نمایشگر کامپیوتر بهره می برند. به همین دلیل و برای پشتیبانی از فعالیت های چندمنظوره کاربران، پانل های جدید با نسبت 16 به 10 ساخته می شوند. پرسش این است که کدام نسبت برای استفاده کاربران مناسب است. در پاسخ می توان گفت نوع پانل نمایشگر رابطه مستقیمی با کاربری دستگاه دارد. به عنوان مثال بسیاری از گرافیست های وب استفاده پانل های سنتی چهار به سه را ترجیح می دهند. فلیم بازان به پانل های 21 اینچی عریض تمایل دارند و برای نویسنده جماعت استفاده از پانل های 20 اینچی عریض ارجحیت دارد. همچنین برای کاربرانی که نیاز به مدیریت همزمان چندین برنامه را دارند استفاده از پانل های
22 اینچی عریض توصیه می شود. در فرصتی دیگر به طور ویژه در این باره صحبت خواهم کرد

یکی از مشکلات شایعی که هنگام کار با کامپیوتر برای کاربران پیش می آید گرم شدن بیش از حد قطعات سخت افزاری کامپیوتر است. این موضوع علاوه بر آسیب رسانی به سخت افزارها می تواند عمر آنها را نیز کوتاه تر کند و حتی تاثیر منفی روی عملکرد نرم افزارهای در حال اجرا بگذارد و به طور کلی کارایی سیستم را به طور چشمگیری کاهش دهد. برای حل این مشکل، قصد داریم شما را با 10 ترفند سودمند و کاربردی جهت خنک نگهداشتن قطعات کامپیوتری آشنا کنیم، پس با ما همراه شوید.
1- اگر از کامپیوتر استفاده نمی کنید، حتماً آن را خاموش کنید. این یکی از بهترین راه ها برای صرفه جویی در مصرف برق و همچنین جلوگیری از تولید گرمای زیاد است.
2- پاورهای موثر در انرژی، در از بین رفتن انرژی زیاد که تبدیل به گرمای غیرقابل مصرف می شوند، جلوگیری می کنند. آن دسته از پاورهایی که واقعاً در انرژی موثرند، امروزه حتماً دارای لیسانس 80Plus هستند. این مساله باید هنگام خرید مورد توجه و اهمیت قرار گیرد.
3- هنگام نصب خنک کننده سی پی یو باید به این نکته توجه شود که میزان حساب شده این از خمیر سیلیکن (خمیر هادی گرما) در میان پردازشگر و رادیاتور فن ریخته شود. چرا که هنگام گرم شدن پردازشگر، انرژی زیادی نیز مصرف می شود.
4- بهتر است کامپیوتر در مکان خنکی قرار داده شود. ارتباط مستقیم با نور آفتاب یا هر منبع گرمایی دیگر مانند لامپ های هالوژن باعث گرمای بسیار زیاد کامپیوتر می شوند.
5- کامپیوتر احتیاج به فضای کافی برای گردش هوایی موثر دارد. این مساله علی الخصوص برای نوت بوک ها صدق می کند. توجه داشته باشید که به هیچ وجه کامپیوتر را روی متکا، پتو یا هر چیزی که به گونه ای دریچه های هوا را مسدود کند، قرار ندهید.
6- کیس کامپیوتر و همچنین در صورت وجود، فیلترهای هوا، باید به صورت منظم تمیز شوند تا از گرد و خاک روی کامپیوتر محافظت شود. جمع شدن گرد و خاک می تواند باعث ایزوله شدن قطعات الکترونیکی شده، مانع جریان هوا شده و اینگونه هواگیری را با دردسر مواجه کند.
7- یکی از مسائل مهم دیگر برای سیستم، جریان هوای عالی و کافی است. به همین علت کیس کامپیوتر را طوری قرار دهید تا مسیر جریان هوا در پشت آن مسدود نشود همچنین هنگام مونتاژ سیستم باید دقت کنید از ایجاد کابل های تو در تو و زیاد جلوگیری کرده و آنها را منظم کنید.
8- برای خنک نگه داشتن آن دسته از قطعاتی که در مسیر مستقیم جریان هوا نیستند یک سیستم خنک کننده موثر و هدفدار بسیار مهم است.
9- بهتر است به فکر یک خنک کننده آبی نیز برای پردازشگر خود باشید چرا که هم سیستم
خنک کننده اش بسیار عالی است و هم صدایی کمتر از صدای
خنک کننده های عادی دارد.
10- از آنجا که در نوت بوک ها، خنک کننده ها و دریچه ها کوچک تر می شوند مساله استفاده از سیستم خنک کننده مناسب بسیار مهم است. یک خنک کننده ماهرانه و متناسب می تواند عمر دستگاه و بدنه را تا چند سال افزایش دهد.

تولیدکنندگان تراشه‌های رایانه‌ای اعلام کردند، طی کنفرانس Hot Chips که هفته آینده در دانشگاه استانفورد برگزار می‌شود، نسل جدید پردازنده‌های 8 هسته‌ای مخصوص سرورها را عرضه خواهند کرد که البته احتمال می‌رود این پردازنده‌ها برای کاربران معمولی نیز مورد استفاده قرار گیرند.
تولیدکنندگان تراشه‌ها برای مدت‌های طولانی تنها به افزایش سرعت حرکت میکروپردازنده خود تمرکز کرده بودند و البته ارتباط میان مصرف انرژی و گرمای تولید شده به دنبال افزایش تعداد هسته‌های واحد به یک تراشه را مورد توجه قرار می‌دادند.
اما شرکت IBM به تازگی اطلاعات مربوط به تراشه Power7 خود را که مدل جدید تراشه Power6 محسوب می‌شود، معرفی کرد. تراشه Power6 حدود دو سال قبل برای سرویس‌های مبتنی بر Unix ساخت شرکت IBM ارایه شده بود.
اما تراشه‌های جدید Power7 یک انقلاب تازه در محصولات IBM محسوب می‌شود و باعث شده است تا طراحی تراشه‌های این شرکت از حالت دوهسته‌ای، بر ساختار جدیدی متمرکز شود که می‌تواند 4، 6 و 8 هسته را شامل شود و به صورت همزمان فرآیند محاسباتی مجزا را انجام دهد.
شرکت IBM اعلام کرده است که Power7 طی نیمه نخست سال آتی میلادی به صورت گسترده وارد بازار می‌شود. این تراشه بر پایه فناوری‌های 45 نانومتری ساخته شده است و IBM اعلام کرده که کاربران می‌توانند از این تراشه در سرورهای Power 570 و 595 استفاده کنند.
علاوه بر این، شرکت فوجیتسو نیز از ساخت پردازنده 8 هسته‌ای Sparc64 خبر داده است که جایگزین پردازنده 4 هسته‌ای Sparc64 VII می‌شود که ژوئیه گذشته عرضه شده بود. لازم به ذکر است، AMD، اینتل و دیگر شرکت‌ها نیز هم‌اکنون در حال ساخت پردازنده‌های 8 هسته‌ای هستند.

فیزیکدانان آمریکایی با هدف توسعه رایانه های کوانتومی آینده موفق شدند با ارائه روشی جدید یک سری عملیات پردازش، انتقال و ذخیره اطلاعات را به روشی قابل اطمینان بر روی یونها انجام دهند.
به گزارش خبرگزاری مهر، محققان موسسه ملی استاندارد و فناوری آمریکا در این تحقیقات نشان دادند که به روشی قابل اطمینان می توان عملیات پردازش اطلاعات را بر روی شبکه ای از یونها انجام داد.
این روش جدید می تواند بسیاری از موانع موجود در فرایند پردازش اطلاعات در مقیاس کوانتومی را حل کند.
در این تحقیقات، این پژوهشگران موفق شدند ترکیبی از 5 عملیات منطق کوانتومی و 10 عملیات انتقال اطلاعات را انجام دهند و داده های صفر و یکی ذخیره شده را به روشی مطمئن در یونها ذخیره و سپس این اطلاعات را دستکاری کنند.
براساس گزارش ساینس اکسپرس، تاکنون محققان هرگز موفق نشده بودند از فناوری "کیو بیت" برای پردازش و انتقال همزمان اطلاعات و بدون ایجاد هیچ مشکلی برای انجام فرایندهای بعدی مثل ذخیره و دستکاری استفاده کنند.
این فیزیکدانان پس از انتقال اطلاعات، یونها را به گونه ای سرد کردند که خاصیت کوانتومی آنها از بین نرود و بتوانند برای عملیاتهای بعدی و ذخیره سازی داده ها استفاده شوند.

دو شرکت آمریکایی MaxLinear و Hauppauge Digital به منظور ارائه خدمات سرگرمی بیشتر برای نوت بوک ها، تراشه جدیدی را با نام MxL5007T تولید کرده اند که امکان تماشای برنامه های تلویزیونی در نوت بوک ها را فراهم می کند. این محصول جدید که به صورت اختصاصی برای نوت بوک ها ساخته شده، شامل فناوری UMPC می شود و علاوه بر این، می تواند سیگنال های تلویزیون دیجیتالی در اروپا را دریافت کند. برای این تراشه قابلیت پشتیبانی از سیگنال های DVB-T، DVB-H و DTMB در نظر گرفته شده است و می تواند از کابل های ویژه برای پخش تصاویر تلویزیونی با کیفیت اچ دی پشتیبانی کند. میزان مصرف انرژی در این تراشه نسبت به مدل های موجود در بازار 50 درصد کمتر است و بر این اساس میزان زیادی از انرژی ذخیره شده در باتری نوت بوک را مصرف نمی کند. شرکت سازنده توصیه کرده این تراشه روی نوت بوک های مجهز به شش باتری سلولی نصب شود. هم اکنون عرضه MxL5007T به تولیدکنندگان نوت بوک در دنیا آغاز شده و احتمال می رود طی چند ماه آینده، نخستین نوت بوک ها با این فناوری وارد بازار شوند.

        همه چیز در مورد IP ها ، قسمت دوم

این پست در ادامه ی مطلب قبلیست که در مورد IP ها نوشتم. اگر پست قبل را مطالعه نکردید، پیشنهاد می کنم ابتدا سری به اون مطلب زده، و سپس این نوشته را مطالعه کنید.

رنج IP های خصوصی:
شاید تا الان با خودتان فکر کرده باشید که این IP هایی که در شبکه های محلی مثل سایت دانشگاه، برای ارتباط کامپیوتر ها با یکدیگر ست می شود، چه فرقی دارند با IP های موجود در اینترنت؟ یا ممکن است از مطلب قبل این فکر به ذهن شما خطور کرده باشد که ما گفتیم نباید IP دو کامپیوتر یکی باشد چون Conflict رخ می دهد، اما چه طور است که اکثر شبکه ها از IP هایی در رنج 192.168.0.0 استفاده می کنند و هنگام اتصال به اینترنت مشکلی پیش نمیاید؟ خب ممکن است یک کامپیوتر دیگر هم، از چنین IP استفاده کند!
اینجاست که وارد بحث آی پی های خصوصی میشویم. واقعیت امر این است که که تعدادی از IP ها اصلا در اینترنت وجود ندارند و برای استفاده های دیگر رزرو شده اند. این IP ها را در زیر لیست کرده ام:

10.0.0.0 الی 10.255.255.255: این رنج برای استفاده در شبکه های محلی رزور شده است. با این رنج 1 شبکه به همراه 256*256*256 کامپیوتر خواهیم داشت. علت واضح است. در کلاس A، تنها Octed اول یعنی W، شماره شبکه(Net ID) است. چون در هر دو رنج، عدد 10 تغییر نکرده است بنابراین یک شبکه بیشتر نخواهیم داشت. تعداد کامپیوتر ها هم که سه Octed بعدی خواهد بود.
172.16.0.0 الی 172.31.255.255: باز هم برای استفاده در شبکه های محلی با این تفاوت که در این حالت 16 شبکه خواهیم داشت.
192.168.00. الی 192.168.255.255: این رنج هم برای استفاده ی Local با 255 شبکه. شاید بعضی از دوستان با این آدرس IP آشنا باشند. علت استفاده از این رنج همین است که در اینترنت از آن استفاده نمی شود و همچنین شبکه های بیشتری دارد و با وجود تعداد کمتر کامپیوتر در هر شبکه(نهایتا 255 کامپیوتر در هر شبکه)، IP ها را بی جهت مصرف نمی کند. یکی از اصول مهم، استفاده ی درست و به مقدار از آدرس های IP است که در شبکه های کوچک تا متوسط، رنج 192.168 کاملا جواب میدهد.

127.0.0.1: این IP هم در اینترنت وجود خارجی ندارد! Loopback کردن، Ping کردن و همچنین استفاده در Troublesshooting(اشکال زدایی) از کاربرد های این IP است!
169.254.0.0: به جای اون 0.0 شما Y.Z بگذارید. به این معنا که هر دو عدد تا 255 قابل مقدار دهی هستند. این IP یک کاربرد خاص دارد که گفتنش نیاز به توضیح فراوان دارد. البته در چند پست بعد، به احتمال زیاد در این مورد هم صحبت خواهیم کرد. اما فعلا همین قدر بس که این رنج هم در اینترنت وجود ندارد و برای اختصاص IP در حالت APIPA رزرو شده است.

امیدوارم این توضیحات ابهام های ذهن شما را در مورد IP ها تا حدی برطرف کرده باشد. البته در شبکه، شما با بر طرف کردن یک نقطه ی کور، چندین سوال جدید در ذهنتان جرقه خواهد زد که بسیار طبیعی است! و صد البته که مطالب ما در مورد IP ها هنوز به اتمام نرسیده است!

Subnet Mask:
وارد کردن یک IP با اعتبار(Valid) تنها یک قدم از سه قدم موجود برای راه اندازی یک شبکه ی ساده است! قدم بعدی، Subnet Mask است. کار این آدرس، در تشخیص شماره شبکه(Net ID) و شماره کامپیوتر(Host ID) است. کار دیگر این آدرس، تشخیص Local(محلی) و یا Remote(غیر محلی!) بودن یک کامپیوتر است. به صورت پیش فرض برای کلاس A، ساب نت به صورت 255.0.0.0، برای کلاس B، به صورت 255.255.0.0 و برای کلاس C، به صورت 255.255.255.0 است.

سوالی که مطرح می شود این است که اصلا تشخیص اینکه یک کامپیوتر محلی است( محلی: دو کامپیوتر در یک شبکه و هر دو در یک کلاس قرار دارند) و یا نه، به چه درد می خورد و در صورت تشخیص چه اتفاقی میفتد. اینها سوالاتی هستند که در مطلب بعد، همراه با توضیح در مورد Default Gateway به آنها پاسخ خواهیم داد!