همه چیز در مورد IP ها ، قسمت دوم

این پست در ادامه ی مطلب قبلیست که در مورد IP ها نوشتم. اگر پست قبل را مطالعه نکردید، پیشنهاد می کنم ابتدا سری به اون مطلب زده، و سپس این نوشته را مطالعه کنید.

رنج IP های خصوصی:
شاید تا الان با خودتان فکر کرده باشید که این IP هایی که در شبکه های محلی مثل سایت دانشگاه، برای ارتباط کامپیوتر ها با یکدیگر ست می شود، چه فرقی دارند با IP های موجود در اینترنت؟ یا ممکن است از مطلب قبل این فکر به ذهن شما خطور کرده باشد که ما گفتیم نباید IP دو کامپیوتر یکی باشد چون Conflict رخ می دهد، اما چه طور است که اکثر شبکه ها از IP هایی در رنج 192.168.0.0 استفاده می کنند و هنگام اتصال به اینترنت مشکلی پیش نمیاید؟ خب ممکن است یک کامپیوتر دیگر هم، از چنین IP استفاده کند!
اینجاست که وارد بحث آی پی های خصوصی میشویم. واقعیت امر این است که که تعدادی از IP ها اصلا در اینترنت وجود ندارند و برای استفاده های دیگر رزرو شده اند. این IP ها را در زیر لیست کرده ام:

10.0.0.0 الی 10.255.255.255: این رنج برای استفاده در شبکه های محلی رزور شده است. با این رنج 1 شبکه به همراه 256*256*256 کامپیوتر خواهیم داشت. علت واضح است. در کلاس A، تنها Octed اول یعنی W، شماره شبکه(Net ID) است. چون در هر دو رنج، عدد 10 تغییر نکرده است بنابراین یک شبکه بیشتر نخواهیم داشت. تعداد کامپیوتر ها هم که سه Octed بعدی خواهد بود.
172.16.0.0 الی 172.31.255.255: باز هم برای استفاده در شبکه های محلی با این تفاوت که در این حالت 16 شبکه خواهیم داشت.
192.168.00. الی 192.168.255.255: این رنج هم برای استفاده ی Local با 255 شبکه. شاید بعضی از دوستان با این آدرس IP آشنا باشند. علت استفاده از این رنج همین است که در اینترنت از آن استفاده نمی شود و همچنین شبکه های بیشتری دارد و با وجود تعداد کمتر کامپیوتر در هر شبکه(نهایتا 255 کامپیوتر در هر شبکه)، IP ها را بی جهت مصرف نمی کند. یکی از اصول مهم، استفاده ی درست و به مقدار از آدرس های IP است که در شبکه های کوچک تا متوسط، رنج 192.168 کاملا جواب میدهد.

127.0.0.1: این IP هم در اینترنت وجود خارجی ندارد! Loopback کردن، Ping کردن و همچنین استفاده در Troublesshooting(اشکال زدایی) از کاربرد های این IP است!
169.254.0.0: به جای اون 0.0 شما Y.Z بگذارید. به این معنا که هر دو عدد تا 255 قابل مقدار دهی هستند. این IP یک کاربرد خاص دارد که گفتنش نیاز به توضیح فراوان دارد. البته در چند پست بعد، به احتمال زیاد در این مورد هم صحبت خواهیم کرد. اما فعلا همین قدر بس که این رنج هم در اینترنت وجود ندارد و برای اختصاص IP در حالت APIPA رزرو شده است.

امیدوارم این توضیحات ابهام های ذهن شما را در مورد IP ها تا حدی برطرف کرده باشد. البته در شبکه، شما با بر طرف کردن یک نقطه ی کور، چندین سوال جدید در ذهنتان جرقه خواهد زد که بسیار طبیعی است! و صد البته که مطالب ما در مورد IP ها هنوز به اتمام نرسیده است!

Subnet Mask:
وارد کردن یک IP با اعتبار(Valid) تنها یک قدم از سه قدم موجود برای راه اندازی یک شبکه ی ساده است! قدم بعدی، Subnet Mask است. کار این آدرس، در تشخیص شماره شبکه(Net ID) و شماره کامپیوتر(Host ID) است. کار دیگر این آدرس، تشخیص Local(محلی) و یا Remote(غیر محلی!) بودن یک کامپیوتر است. به صورت پیش فرض برای کلاس A، ساب نت به صورت 255.0.0.0، برای کلاس B، به صورت 255.255.0.0 و برای کلاس C، به صورت 255.255.255.0 است.

سوالی که مطرح می شود این است که اصلا تشخیص اینکه یک کامپیوتر محلی است( محلی: دو کامپیوتر در یک شبکه و هر دو در یک کلاس قرار دارند) و یا نه، به چه درد می خورد و در صورت تشخیص چه اتفاقی میفتد. اینها سوالاتی هستند که در مطلب بعد، همراه با توضیح در مورد Default Gateway به آنها پاسخ خواهیم داد!